میکروسیلیس یک سوپر پوزولان است که در صورت کاربرد صحیح تاثیر بسیار قابل ملاحظه ای در افزایش مقاومت و دوام بتن دارد،ميکروسيليس يک محصول فرعي در جريان توليد سيليسيم و آلياژهاي سيليسيم، بخصوص آلياژ فروسيليس است و براي استفاده به عنوان يک ماده سيماني در بتن بسيار مناسب است. ميكروسيليس می تواند منجر به کاهش حرارت زايي بتن گردد. مقاومت زايي بالای ميکروسيليس (2 تا حدود 4 برابر سيمان)،امکان کاهش مقدار کل مواد سيمانی بتن جهت دستيابي به يک مقاومت مشخص را فراهم ساخته و بدين شکل استفاده ازميکروسيليس ميتواند منجر به کاهش حرارت زايي بتن گردد.
میکروسیلیس برای تهیه بتن جهت مقاومت در برابر محلول‌های شیمیایی مثل کلر و سولفات، برای تولید بتن با مقاومت کششی، سایشی، خمشی بالا، تهیه بتن با نفوذ ناپذیری کمتر در سازه‌های بتنی، تهیه بتن با مقاومت بالا و دوام بیشتر در سازه‌های آبی بخصوص در مناطق جنوبی کشور، برای تولید بتن با مقاومت در برابر خوردگی، برای بالابردن دوام بتن درمقابل نمک‌های یخ زا، برای بالا بردن دوام در برابر سیکل‌های ذوب و یخبندان، بالابردن دوام مواد در محیط‌های مختلف با درجه حرارت بالا، برای پایین آوردن مصرف سیمان و حرارت هیدراتاسیون و برای کاهش میزان نفوذ عوامل مخرب مثل کلر و هیدروکسید میکروسیلیس و… کاربرد دارد.
تاثیر ژل میکروسیلیس در ضریب نفوذپذیری آب در بتن
از جمله عواملی که می‌تواند منجر به خوردگی بتن و آرماتورهای فولادی شده و در سرمای شدید موجب ترک خوردن بتن شود، نفوذ آب به داخل بتن است. بتن هر چند از ترکیب دانه‌های سنگی، سیمان و آب است ولی اغلب مستعد خرابی با نفوذ آب و ترکیبات شیمیایی است. از این رو ضریب تروایی بتن فاکتور مهم در پیش بینی دوام بتن است. یکی از راه‌حل‌هایی که به منظور کاهش نفوذ پذیری و افزایش دوام بتن به کار می‌رود، استفاده از مواد پوزولانی به عنوان مواد متشکله بتن، که میکروسیلیس یکی از مواد پوزولانی است که در ترکیب با مواد فوق روان کننده به صورت ژل به کار می‌رود. یکی از فاکتورهای دوام بتن تعیین ضریب نفوذپذیری بتن در مقابل آب است.
دستگاه آزمايش نفوذ‌پذيری پس از اعمال فشار سلولی مناسب به جداره يك نمونه، فشاری كمتر از آن را به عنوان فشار آب داخلی اعمال کرده که از منافذ بتن عبور کرده و بطور مستمر ميزان آب ورودی توسط سسنسور، اندازه‌گيری و حجم آب ورودی و آب خروجی از سطح انتهایی نمونه با استوانه مدرج اندازه‌گيری و ثبت می‌شود. پس از اشباع كامل نمونه كه با تثبيت وضعيت دبی مشخص می‌شود، می‌توان مقدار آب عبور از نمونه را بر زمان مربوطه تقسيم و دبی عبوری را محاسبه كرد.
