فهرست مطالب
نکاتي چند در مورد مواد افزودني بتن و انواع آن:
مواد افزودني بتن مي توانند بصورت جامد يا مايع مصرف شوند كه حالت مايع آن بيشتر متداول است. زيرا مايع سريعتر و بصورت يكنواخت تر در جريان مخلوط نمودن بتن
پخش ميشود. مقدار مصرف مواد افزودني مختلف كه معمولاً بصورت درصدي از جرم سيمان مخلوط بيان مي شود توسط توليدكنندگان آنها توصيه شده است؛ اما اين مقادير
مصرف، اغلب برحسب شرايط متغيرند. قدرت تأثير هر مادة افزودني مي تواند برحسب مقدار مصرف آن در بتن و نيز مواد متشكلة مخلوط تغيير نمايد. در مورد برخي از مواد
افزودني، ميزان مصرف مربوطه عبارتست از: مقدار مواد جامد و نه كل جرم مادة افزودني بصورت مايع. بطور كلي مواد افزودني نبايد با پوست بدن يا چشم تماس حاصل
نمايند.»
انواع مواد افزودني بتن:
«مواد افزودني عموماً براساس عملكرد آنها در بتن، طبقه بندي مي شوند كه دو استاندارد ASTM , BS در اين زمينه عموميت بيشتري دارند:
طبقه بندي آئين نامة «ASTM 494_92» بشرح زير است:
نوع A كاهندة آب «روان كننده»
نوع B كندگيركننده
نوع C تسريع كننده
نوع D كاهندة آب و كندگيركننده
نوع E كاهش دهندة آب و تسريع كننده
نوع F كاهش دهندة زياد آب «فوق روان كننده»
نوع G كاهش دهندة زياد آب و كندگيركننده
استانداردهاي بريتانيايي براي مواد افزودني عبارتند از:
بخش اول
BS 5075 : 1982 كه مواد افزودني تسريع كننده، كندگيركننده و كاهش دهندة آب را مورد بحث قرار مي دهد؛ و بخش سوم آئين نامه BS 5075 : 1985 كه فوق روان كننده
ها را مطرح نموده است.
احتمال دارد كه اين استانداردها با استانداردهاي اروپايي Pr EN 937.2 جايگزين شوند.»
در این استاندارد مواد افزودنی تسریع کننده، کندگیرکننده و کاهش دهنده آب را مورد بحث قرار می‌گیرد و هم چنین در بخش‌های نیز فوق روان کننده‌ها مورد بحث قرار گرفته اند.
مواد افزودني كندگيركننده بتن (Retarders)
کندگیرکننده بتن در هوای خیلی گرم که زمان گیرش معمولی بتن کم می‌شود و نیز برای جلوگیری از ایجاد ترک‌های ناشی از گیرش بتن در بتن ریزی‌های متوالی، مفید است. معمولاً با اضافه کردن یک ماده افزودنی کندگیرکننده در سختی بتن تأخیر ایجاد می‌شود و این خاصیتی است که در ایجاد سطح پرداخت شده مفید است.
کاربرد کندگیرکننده‌ها در بعضی مواقع می‌تواند بر طراحی و روش اجرای سازه اثر بگذارند. «مکانیسم عمل کندگیرکننده‌ها هنوز بصورت قطعی روشن نشده است. احتمال دارد که این مواد، رویش بلورها یا مورفولوژی را اصلاح نمایند، به صورتی که بوسیله سطح غشاهای سیمان هیدارته، که به سرعت تشکیل می‌شوند، جذب شده و رویش هسته‌های هیدروکسیدکلسیم را کند، می‌نمایند. این اثرات باعث ایجاد موانع مؤثرتری برای هیدارتاسیون بیشتر، در مقایسه با حالتی که کندگیرکننده، وجود نداشته باشد، می‌شود.
مواد افزودنی بتن در نهایت همراه با مواد هیدارته شده از محلول خارج می‌شوند. دقت زیادی در بکار بردن کندگیرکننده‌ها لازم است، زیرا مقدار ناصحیح آنها می‌تواند کاملاً از گیرش وسخت شدن بتن جلوگیری به عمل آورد.
یکی از کندگیرکننده‌ها شکر است و عملکرد آن به نحوی است که اگر در حد ۹.۵ درصد وزنی سیمان به بتن اضافه شود، گیرش سیمان را ۴ ساعت به تأخیر می‌اندازد و اگر در حد ۱/۰ وزنی سیمان به بتن اضافه شود، گیرش سیمان به کلی متوقف می‌شود. از این مقدار شکر می‌توان برای جلوگیری از گیرش بتن در مواقعی که میکسر خراب شده و قابل تخلیه نسبت استفاده کرد.
«بر طبق آئین نامة ASTM ۴۹۴_۹۲ C لازم است که در مقایسه با مخلوط شاهد، مواد افزودنی نوع B حداقل گیرش اولیه را یک ساعت به تأخیر اندازد، اما این تأخیر نباید بیش از سه و نیم ساعت باشد. مقاومت فشاری از عمر سه روز به بعد می‌تواند 10 درصد کمتر از مقاومت بتن شاهد گردد. الزامات بخش اول آئین نامه BS ۵۰۷۵ تا حد زیادی مشابه اند.
